انتخابات امسال ریاست جمهوری دست‌کم به لحاظ شعارهایی که کانادیداهای محترم انتخاب کرده‌اند یک تفاوت عمده با یازده دوره دیگر انتخابات ریاست جمهوری دارد و آن شعارها و برنامه‌هایی است که هر یک از این کاندیداها برای بدست آوردن قلوب مردم برای خود برگزیده‌اند. نگاهی به سرفصل مهمترین این شعارها نشان می‌دهد که نوک پیکان تمامی این شعارها منعطف به سمت ایجاد شغل برای خیل عظیم جوانان بیکاری دارد که همه‌ساله از دانشگاه‌ها فارغ‌التحصیل می‌شوند و سرگردان و حیران به این سوی و آن سویند تا بلکه کورسوی امیدی برای پیدا کردن شغل مناسب جست‌وجو کنند.

 

 

انتخابات امسال ریاست جمهوری دست‌کم به لحاظ شعارهایی که کانادیداهای محترم انتخاب کرده‌اند یک تفاوت عمده با یازده دوره دیگر انتخابات ریاست جمهوری دارد و آن شعارها و برنامه‌هایی است که هر یک از این کاندیداها برای بدست آوردن قلوب مردم برای خود برگزیده‌اند. نگاهی به سرفصل مهمترین این شعارها نشان می‌دهد که نوک پیکان تمامی این شعارها منعطف به سمت ایجاد شغل برای خیل عظیم جوانان بیکاری دارد که همه‌ساله از دانشگاه‌ها فارغ‌التحصیل می‌شوند و سرگردان و حیران به این سوی و آن سویند تا بلکه کورسوی امیدی برای پیدا کردن شغل مناسب جست‌وجو کنند. این شعارها که به نظر می‌رسد برآمده از نام‌گذاری خاص امسال از سوی مقام معظم رهبری که در همان آغازین روز نوروز فرمودند: « من از وضع مردم مطلع هستم، بنابراین تلخی کام مردم به‌ویژه طبقه ضعیف را از مشکلات اقتصادی همچون «گرانی، بیکاری، تبعیض‌ها و نابرابری‌ها و آسیبهای اجتماعی» با همه‌ی وجود حس می‌کنم.»، « اقتصاد مقاومتی یک مجموعه است؛ این مجموعه اگر فقط در زیر نام اقتصاد مقاومتی مورد توجّه قرار بگیرد، ممکن است چندان منشأ اثر نباشد؛ من علاج را در این میبینم که این مجموعه را به نقاط مهم تقسیم کنیم و برای هر نقطه‌ی کلیدی و مهمّی یک فصلی از زمان را قرار بدهیم، و از مسئولین و افراد شاخص و از آحاد مردم بخواهیم که همه‌ی همّت خود را بر روی آن نقاط کلیدی متمرکز کنند؛ به نظر من علاج در این است که این نقطه‌ی کلیدی را امسال درست شناسایی کنیم. به اعتقاد من این نقطه‌ی کلیدی عبارت است از تولید، تولید داخلی؛ و اشتغال و عمدتاً اشتغال جوانان؛ اینها آن نقاط کلیدی اصلی است. اگر ما توانستیم روی این دو نقطه متمرکز بشویم و کارها را بر این اساس برنامه‌ریزی و دسته‌بندی بکنیم، تصوّر این است که کار به‌میزان زیادی جلو خواهد رفت و موفّقیّتهای چشمگیر و محسوسی پیش خواهد آمد. من در سخنرانی ان‌شاءالله خصوصیّاتی را که بر این دو نقطه‌ی کلیدی و اساسی مترتّب است توضیح خواهم داد؛ لذا من شعار امسال را «اقتصاد مقاومتی: تولید - اشتغال» قرار میدهم؛ یعنی اقتصاد مقاومتی عنوان کلّی است، بعد تولید و اشتغال؛ این مجموع نقاطی است که بایستی همه بر روی آن متمرکز بشوند. مطالبه‌ی من و مطالبه‌ی مردم از مسئولین عزیز و محترم این است که بر روی این دو نقطه متمرکز بشوند و کارها را با برنامه‌ریزی انجام بدهند و ان‌شاءالله در پایان سال نتایج آن را بتوانند به مردم گزارش کنند.»، باشد، هر یک از کانداهای محترم قول ایجاد مقدار متنابهی شغل را می‌دهند که به نوبه‌ی خود هم جرات می‌خواهد و هم جای سپاس دارد. اما آن‌چه لازم است در به فرجام رساندن این قول‌های وثیق که داده می‌شود در نظر گرفته شود این است که در دنیای امروز ایجا شغل پایدار دربایسته‌ی چند نکته‌ی اساسی است که پیشنهاد می‌شود کانداهای محترم بدان بیاندیشند. اولین نکته در ایجاد شغل توجه به ظرفیت‌های داخلی و اقلیمی خود کشور ایران است.  که در کنار ان باید به نقاط ضعف نیز توجه کرد. مثلا ایران با جغرافیای خاص چهار فصلش  ظرفیت‌های عظیمی برای ایجاد کشاورزی صنعتی دارد. اما در کنار این نقطه‌ی قوت ما از کمبود شدید منابع آبی رنج می‌بریم و میزان تبخیر آب در این سرزمین 3 برابر متوسط جهانی است. بنابراین اگر کشور بخواهد همت خود را معطوف به کشورزی برای ایجاد شغل نماید باید درصدد توسعه‌ی سریع فناوری‌های  مربوطه باشد. از سوی دیگر ما به لحاظ جغرافیایی همیشه این ظرفیت را داشته‌ایم که  مرکز تبادلات تجاری شرق و غرب باشیم. اما در این میان کشور ما به شدت به لحاظ گسترش و به روز بودن سیستم حمل و نقل در رنج است به طوری که متوسط حرکت کامیون‌های ما یک چهارم متوسط جهانی است و مصرف سوخت متوسط این کامیون‌ها سه برابر است. سیستم حمل و نقل هوایی ما به کلی نیازمند یک بازسازی اساسی است  و سیستم حمل و نقل ریلی ما نیازمند گسترش و نوسازی فوری  است.  نکته‌ی دیگری که به نظر نگارند‌ه‌ی این سطور اما مهم‌تر می‌نماید و کمتر بدان توجه می‌شود این است که ایجا شغل در دنیای امروز اساسا دربایسته‌ی فناوری‌هایی است که با جغرافیای هر کشور و توانمندی‌های آن همگن باشد و باید توجه داشتهباشیم که ایجاد فناوری با گسترش صنعت به کلی متفاوت است. نمونه‌ی بارز آن صنایع خودروسازی است که با وجود آن‌که  بیش از پنجاه سال قدمت دارد هنوز در سطح مونتاژ محصولات دست چند متوقف مانده است. برای ایجاد فناوری ما پیش از آن‌که نیازمند انتقال فناوری از کشور دیگر باشیم نیازمند نیروی انسانی متخصص و خلاق هستیم. ایجا فناوری با تولید علم و تبدیل آن به محصول ممکن است  و ایران گرچه به لحاظ توانایی همیشه مستعد این مهم بوده اما به واسطه‌ی مدیریت ناصحیح تولید دانش نتوانسته است آن‌گونه که باید به این مهم دست یابد. یکی از راه‌های ایجاد فناوری استفاده از توانمندی نیوهای متخصص خارجیاست که به واسطه‌ی اشتغال و تحصیل در سطح اول آکادمی‌ها و مراکز فناوری دنیا از این قابلیت برخورداند که پیشرانه‌ی تبدیل دانش و مدیریت آن تا تبدیل به فناوری را بسیار تسهیل کنند. برای درک بیشتر اهمیت این ظرفیت کافی است تا نگاهی به آمارها و حجم عظیم این پتانسیل پنها بیاندازیم. بر اساس آمارهای موجود که از سوی نهاد‌های بین‌المللی منتشر می‌شود، دست‌کم حدود چهار میلیون ایرانی در خارج از ایران زندگی می‌کنند در این میان، ایرانیان خارج از کشور در آمریکا از نظر درآمدی در بین مهاجرین از برترین گروه‌ها هستند، که ۳۰ درصد از این افراد در زمینه مدیریت و ۲۰ درصد در زمینه تکنیک‌ها و امور دانشگاهی مشغول به کار هستند. همین‌طور از مجموع صدهزار ایرانی در آلمان در سالهای گذشته ۲۰۰۰ جلد کتاب منتشر شده، در حالیکه از بین ۲ میلیون ترک مهاجر آلمان تنها ۱۰۰ جلد کتاب منتشر شده است. بنیاد ملی نخبگان ایران اعلام کرد که ۳۰۸ نفر از دارندگان مدال المپیاد و ۳۵۰ نفر از برترین‌های آزمون سراسری از سال ۸۲ تا ۸۶ به خارج مهاجرت کرده‌اند.

طبق آمار منتشره از سازمانها و نهادهای دولتی مثل هفته نامه سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، ۹۰ نفر از ۱۲۵ دانش آموزی که در سه سال گذشته در المپیادهای جهانی رتبه کسب کرده‌اند، هم اکنون در دانشگاه‌های آمریکا تحصیل می‌کنند. بسیاری از آنان هرگز به ایران جهت زندگی دائم بازنمی‌گردند.

طبق آمار صندوق بین‌المللی پول هم اکنون بیش از ۲۵۰ هزار مهندس و پزشک ایرانی و بیش از ۱۷۰ هزار ایرانی با تحصیلات عالیه در آمریکا زندگی می‌کنند و طبق آمار رسمی اداره گذرنامه، در سال ۸۷ روزانه ۱۵ کارشناس ارشد، ۳/۲ دکترا و سالانه ۵۴۷۵ نفر لیسانس از کشور مهاجرت کردند. گزارش صندوق بین‌المللی پول در ادامه افزوده است که بیش از ۱۵٪ سرمایه‌های انسانی ایران به آمریکا و ۲۵٪ به کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی اروپا مهاجرت می‌کنند.

 کوتاه سخن این‌که اگر به همین آمارها بسنده شود و علاقه‌مندی تمامی این عزیزان به ایران اسلامی در نظر گرفته شود، کانداهای محترم می‌توانند با بهره‌گیری از تنها بخشی از ظرفیت آن‌ها نه تنها راه ناهموار تولید فناوری در ایران را تسهیل کنند بلکه با ایجاد هزاران شغل در عمل به منویات رهبری و حل مشکل بیکاری توفیقی عظیم حاصل اورند و نما نیکی از خود به جای بگذارند.